Je ontploft. Je weet dat je fout zit. En toch gebeurt het steeds weer.
Het begint met een kleine irritatie. Iemand stelt een vraag op het verkeerde moment. Je partner zegt iets dat nét verkeerd valt. Je collega doet iets doms. Je reageert. Fel. Hard. En direct daarna komt het besef: Shit… dit had ik anders moeten doen.
Maar het is te laat. De woorden zijn eruit. De blik van de ander laat weinig aan de verbeelding over. Jij bent weer diegene die uit zijn slof schiet.
En het ergste? Je weet verdomd goed dat dit niet is wie je wilt zijn.
De spiraal van irritatie, spijt en teleurstelling in jezelf
Je weet precies hoe het werkt. Je bent niet dom, je bent niet onbewust. Je weet dat je reactief bent en dat je anders zou moeten reageren. Maar op het moment zelf voelt het alsof je geen keuze hebt. Het is alsof je lichaam al voor je beslist voordat je hoofd kan ingrijpen.
- Je ontploft.
- Tien seconden later heb je spijt.
- Je baalt van jezelf.
- Je hoofd blijft malen: “Waarom deed ik dit nou wéér?”
- Je voelt je een klootzak.
- Het duurt lang voordat dat gevoel weg is.
En ondertussen? De schade is al gedaan. Niet alleen bij de ander, maar vooral bij jezelf. Want dit is niet de eerste keer.
Hoe vaak heb je al tegen jezelf gezegd: Dit ga ik anders doen. De volgende keer blijf ik rustig. De volgende keer reageer ik anders.
Maar de volgende keer gebeurt het gewoon weer.
Dit is geen mindsetprobleem. Dit is een fysiek patroon.
Veel mensen denken dat dit een kwestie is van “bewustwording” of “beter je best doen”. Maar als dat zou werken, dan had je dit allang opgelost. Dit zit dieper.
Je reageert niet fel omdat je geen controle hebt over je gedachten. Je reageert fel omdat je lichaam in een constante staat van paraatheid staat.
- Je zenuwstelsel staat continu “aan”.
- Je lichaam verwacht stress, en dus gaat het automatisch in de aanval.
- Je reactie komt voordat je rationeel kunt beslissen hoe je wílt reageren.
Dat is waarom het steeds gebeurt, zelfs als je wéét dat je fout zit.
Dit is niet wie je bent. Dit is hoe je lichaam is geprogrammeerd.
Wat als je wél grip had op dat moment?
Wat als je niet pas achteraf zag wat er gebeurde, maar al op het moment zelf voelde dat je op scherp stond? Wat als je, vlak voordat je reageert, een fractie van een seconde had om te kiezen?
- In plaats van uitvallen, blijf je kalm.
- In plaats van snauwen, reageer je bewust.
- In plaats van spijt, voel je controle.
Dit heeft niets te maken met “positief denken” of “je beter proberen in te houden”. Dit heeft te maken met hoe jij je zenuwstelsel traint om niet continu in overlevingsmodus te zitten.
En dat is waar ademhaling en lichaamsbewustzijn in beeld komen.
Ik weet hoe dit voelt. Ik ben hier zelf doorheen gegaan.
Ik zeg dit niet vanaf een coachingsstoel met een boekje open over zelfontwikkeling. Ik weet hoe dit voelt, omdat ik dit zelf heb meegemaakt.
- Ik weet hoe het is om sneller geïrriteerd te zijn dan je zou willen.
- Ik weet hoe het is om direct spijt te hebben van wat je zei.
- Ik weet hoe het voelt om daarna een uur (of langer) te balen van jezelf.
Ik weet ook hoe je dit kunt veranderen – zonder zweverige praat, zonder dat je alles in je leven hoeft om te gooien. Gewoon met simpele technieken die direct werken.
Wat als jij de controle terug kon pakken? Niet door harder je best te doen, maar door op een fysieke manier je reactiepatroon te doorbreken?
Ik begeleid je daar naartoe.
Voel je dit? Stuur me een bericht. Geen ingewikkelde trajecten, geen verplichtingen. Gewoon een gesprek waarin we kijken wat jij nodig hebt.
DM via instagram of plan een call. Dit blijft niet vanzelf beter gaan.